سنگهای ادراری

سنگهای ادراری

این سنگها در کلیه " میزنای یا مثانه پیدا می شوند.از مواد آلی تشکیل یافته و در اندازه های مختلف به کوچکی شن تا بزرگی یک قلوه سنگ دیده می شوند.

سنگ معمولا نشانه وجود اختلالات دیگری است و به تنهایی بیماری به حساب نمی آید.

حدود 90 درصد سنگها حاوی کلسیم به عنوان کاتیون اصلی هستند. بیش از نیمی از آنها از مخلوط کلسیم و آمونیوم و فسفات منیزیم و کربناتها تشکیل شده اند و مابقی دارای آنیون اگزالات هستند.

سنگهای اسید اوریک و سیستین به ترتیب حدود 4 و 1 درصد کل سنگهای ادراری را تشکیل می دهند. احتمال تشکیل سنگ به هنگام وجود عفونت مجاری ادراری " در موقع دفع زیاد کلسیم در ادرار و موارد وجود اختلال در متابولیسم اسید اوریک و سیستین بسیار زیاد است. دفع کلسیم در موارد هیپرتیروئیدیسم" پس از مصرف مقدار زیاد ویتامین D" در طی عدم تحرک طولانی" استئوپروزیا بعد از مصرف مقدار زیاد کلسیم افزایش می یابد. در بعضی مناطق کمبود ویتامین آ به عنوان عاملی در ایجاد سنگ گزارش شده است.

درمان

پزشک در درجه اول می بایستی به درمان علت ایجاد سنگ بپردازد" ولی در بسیاری از موارد علت اصلی ناشناخته باقی می ماند. از این رو با افزایش مصرف مایعات به میزان 1/5  تا 2 لیتر در روز و تغییر PH ادرار به قلیایی یا اسیدی می توان به حلالیت نمکها و در نتیجه عدم تشکیل سنگ کمک نمود. این نوع درمان نیاز به تشخیص ترکیب سنگ در آزمایشگاه دارد. برای حل سنگ به وجود آمده رژیم غذایی بخصوص وجود ندارد " ولی رعایت بعضی نکات در رژیم غذایی ممکن است تشکیل سنگ را تا حدی به تاخیر اندازد.

تهیه کننده دکتر شهزاد محمدیان متخصص تغذیه ورزشی از استرالیا