سنگ کیسه صفرا و راههای تشخیص و درمان

سنگ کیسه صفرا و راههای تشخیص و درمان

سنگ‌های کیسه صفرابعد از سن ۵۰سالگی و در زنان شیوع بیشتری دارد و به دوگروه کلی کلسترولی (بیش از ۹۰٪ سنگ‌ها) و پیگمانی تقسیم می‌شوند.

مهمترین عامل تشکیل سنگهای کلسترولی صفرا، افزایش ترشح کلسترول است که در چاقی، سندرم متابولیک، رژیم‌غذایی پرکالری و پرکلسترول، مصرف برخی داروها، فاکتورهای ژنتیکی و... دیده می‌شود.

کم‌تحرکی کیسه صفرا در ناشتایی، تغذیه وریدی (از طریق سرمهای مغذی)، بارداری و یا مصرف داروهای کاهنده حرکات صفرا علت دیگر است.

اسلاژ صفرا پیش‌ساز سنگ است و ماده ضخیم موکوسی با تجمع در پایین کیسه صفراست که در کاهش تحرک کیسه‌صفرا بدنبال جراحی، سوختگی، بارداری، مصرف OCP (قرص خوراکی جلوگیری از بارداری) و... ایجاد می شود.

✅ تشخیص سنگ صفرا:

سونوگرافی (بسیار دقیق و روش ارجح است)

عکس ساده شکم (سنگ‌های حاوی کلسیم با این روش دیده می شوند)

کله‌سیستوگرافی خوراکی OCG (جای خود را به سونوگرافی داده است)

اسکن رادیوایزوتوپ

✅ علایم سنگ صفرا:

کولیک صفراوی (درد ثابت و طولانی)

احساس پری ناحیه فوقانی شکم (اختصاصی نیست)

انتشار درد و ناراحتی به بین دوکتف، کتف یا شانه راست

تهوع و استفراغ در اپیزود درد

تب یا لرز شدید درصورت عوارض (کله‌سیستیت، پانکراتیت یا کلانژیت)


درد کولیک صفراوی،دردی  ثابت و طولانی به مدت  ۳۰دقیقه تا ۵ساعت است و اغلب شبانه و پس از چندساعت خوابیدن با شروع ناگهانی می‌باشد.

✅ درمان:

در سنگ بدون علامت بندرت نیاز به جراحی وجود دارد،

عمل جراحی درشرایطی مثل علایم شدید و مکرر، یک عارضه قبلی مثل پانکراتیت یا کله‌سیستیت، برخی شرایط زمینه‌ای، سایز بالای ۳سانتی‌متر سنگ و.... توصیه می‌شود.

درمان دارویی باتوجه به سایز سنگ و شرایط بیمار توسط پزشک تجویز می‌گردد.

تنها ۱۰درصد یا کمتر از ۱۰٪ بیماران با سنگ صفراوی نیازمند دریافت درمان هستند.

✅ تغذیه:

هیچ رژیم غذایی خاصی برای کیسه صفرا و سنگ صفراوی وجود ندارد، اما توصیه به رژیم غذایی سالم و پرهیز از غذاهای پرچرب جهت کاهش علائم میشود.

مصرف مایعات کافی، میوه و سبزیجات تازه، فیبر و لبنیات کم چرب مفید است.همچنین مصرف آبمیوه، غلات کامل، آجیل، ادویه جات و حبوبات نیز در پیشگیری و کاهش علائم مفید فایده می باشد.

از مصرف میان وعده های پرچرب باید خودداری شود. از مصرف غذای سنگین پرهیز کرده و بهتر است وعده های غذایی متعدد اما کم حجم باشند.

بیمار باید غذاهایی که علائم وی را بدتر می کنند را یادداشت کرده و بشناسد و از مصرف آنها خودداری کند.