انواع بیماریهای قلبی مرتبط با دیابت نوع دو

بیماریهای عروق کرونری قلب

این بیماری شایعترین نوع نارساییهای قلبی در افراد مبتلا به دیابت است. هنگامیکه شما به این بیماری مبتلا هستید، در شریانهایی که خون را به عضله قلب می رسانند، ماده ای چرب و مومی شکلی که پلاک نام دارد، تجمع می یابد. این پلاک ها با گذشت زمان سفت تر شده و شریانهای خونی شما را سخت تر می کند و هر چه بیشتر تجمع یابد، جریان خون در شریان کمتر شده، بنابراین قلبتان اکسیژن مورد نیاز خود را نمی تواند دریافت کند. این توده پلاک می تواند از هم پاشیده و در نتیجه باعث پدید آمدن لخته خون در عروق شما گردد.

دیابت علاوه بر همه مواردی که ذکر شد، می تواند منجر به نارساییهای زیر شود:

آنژینا:

شما ممکن است احساس درد، فشار یا گرفتگی در قفسه سینه تان داشته باشید. یا ممکن است این علائم را در بازوها، کمر و فک خود نیز احساس کنید. گاهی این حس شبیه مواقعی است که دچار سوء هاضمه هستید. فعالیت فیزیکی و هیجانات زیاد می تواند آنرا تسکین داده یا وضعیت را بدتر از آنچه هست، کند.

آریتمی:

این نارسایی هنگامی روی می دهد که در ضربان یا تپش قلب شما اختلالی وجود داشته باشد. ممکن است احساس کنید ضربان قلبتان یکی در میان است یا به لرزش درآمده یا بسیار تند و سریع است. هر چه این وضعیت وخیم تر شود، می تواند باعث ایست قلبی ناگهانی و از کار افتادن قلب گردد.

حمله قلبی:

حمله قلبی زمانی روی می دهد که لخته ای خون شریانهای منتهی به قلب را مسدود و جریان خون را قطع کرده باشد. در این حالت شما ممکن است در وسط یا سمت چپ قفسه سینه تان احساس درد یا ناراحتی داشته باشید. اما در همه موارد این علائم وجود ندارد. در صورت ابتلا به دیابت ممکن است شما دچار حملات قلبی خاموش شوید و حتی متوجه نخواهید شد که چه زمانی اتفاق افتاده است.

نارسایی قلبی:

نارسایی قلبی علیرغم نام آن، بدین مفهوم نیست که قلب شما از کار افتاده است. بلکه به این معناست که آنقدر ضعیف شده که نمی تواند خون کافی را به بدن شما پمپاژ کند. دیابت، بیماریهای عروق کرونری قلب و فشار خون بالا در طول زمان شما را مستعد ابتلا به نارسایی قلبی می سازد. این بیماریها عضله قلب شما را از پا درمی آورد چراکه باعث می شوند قلبتان طی زمانی طولانی بیش از اندازه کار کند. اگر به بدنتان خون کافی نرسد، سلولها نمی تواند اکسیژن مورد نیاز خود را دریافت کنند. در نتیجه ممکن است علائم زیر بروز یابند:

احساس خستگی و ضعف
عدم توانایی برای ورزش کردن
ضربان قلب بسیار تند یا کند
عدم تمرکز
تورم در ناحیه پا بخصوص زانو و مچ پا
به سختی تنفس کردن
کاردیومیوپاتی
اگر شما دیابت را با دقت کنترل نکنید، دچار کاردیومیوپاتی خواهید شد. عضله قلبتان ضخیم و سفت می شود و مثل سابق نمی تواند کار کند. در نتیجه باعث ایجاد مشکلات مربوط به ضربان قلب و نارساییهای قلبی می شود.

در ابتدا شما ممکن است هیچ علائمی نداشته باشید. اما هرچه وضعیتتان وخیم تر شود، علائم زیر در شما بروز خواهد کرد:

تنفس مقطعی حتی زمانی که در حال استراحت هستید.
درد قفسه سینه
سرفه بخصوص وقتی که دراز کشیده اید.
احساس سرگیجه یا سبکی سر
احساس ضعف و خستگی
تورم در ناحیه پا بخصوص زانو و مچ پا
سایر حالتها

دیابت همچنین رابطه مستقیمی با عارضه های زیر دارد:

فشار خون بالا:

وقتی دچار فشار خون بالا می شوید که خون بیش از حد طبیعی به جداره های رگهای خون فشار وارد می کند. این امر باعث می شود قلبتان بیش از حد معمول کار کرده و عروق خونی شما آسیب ببینند. افراد مبتلا به دیابت نوع دو دچار فشار خون بالا نیز هستند. این دوعارضه با هم فشار زیادی را به قلب شما تحمیل کرده و احتمال ابتلای شما به عارضه های جدی همچون حمله قلب و سکته مغزی را افزایش می دهد.

بیماری عروق محیطی (PAD):

در این وضعیت پلاک هایی در عروق پای شما ایجاد می شوند. این عارضه باعث درد در ناحیه ساق پا خواهد شد. شما هنگام راه رفتن یا بالا رفتن از پله ها این درد را احساس می کنید. اما آن معمولا با استراحت تسکین می یابد. ممکن است حتی در ناحیه پا احساس سنگینی، بی حسی و ضعف داشته باشید.

این بیماری یک علامت هشدار دهنده است چراکه اگر پلاکها در ناحیه پا تجمع یافته باشند به احتمال زیاد در قلب شما نیز وجود دارند. این عارضه در واقع احتمال ابتلا به حمله قلبی و سکته مغزی را شما افزایش می دهد.

سکته مغزی:

دیابت اگر باعث قطع جریان خون در مغز شما شود، منجر به سکته مغزی خواهد شد. علائم آن بطور ناگهانی ظاهر می شوند و عبارتند از:

کج شدن عضله صورت که باعث می شود لبخند فرد به یک طرف صورت کشیده شود.
سختی در صحبت کردن یا جویده جویده حرف زدن
احساس ضعف در یک بازو که باعث می شود فرد به سختی چیزی را بلند کند و نتواند هر دو دستش را در هوا نگهدارد.
این عارضه زندگی فرد را در معرض خطر قرار می دهد. از این رو شما لازم است فورا تحت درمان قرار گیرید. هرچه درمان زودتر بر شما اعمال گردد، احتمال ابتلا به عارضه های طولانی مدت کمتر می شود.